Helaas liep het allemaal anders....
Donderdag werd de deugniet verkouden. Nu is dat niks nieuws, dat is hij heel vaak. Hij sliep er alleen wel onrustig van en dat zijn wij niet zo gewend, hij piepte ook een beetje. Vrijdagmorgen was hij wat sipjes en moe, ik moest werken dus ik bracht hem toch naar de gastouder. Ik wist dat hij het enige kindje was die ochtend, dus hij kon lekker rustig aan doen.
Ik was om 12.00u klaar met werken, ik ging de prinses ophalen van school. Zij ging met een vriendinnetje mee, we spraken af dat ik haar op zou halen daar. Om 12.30u was ik bij de gastouder en daar trof ik een heel zielig mannetje aan. De gastouder gaf aan dat ze een paar keer op het punt had gestaan om mij te bellen, maar ze wist ook dat ik niet zo makkelijk weg kon op het werk die ochtend. De deugniet haalde heel oppervlakkig adem, zijn buikje trok helemaal in en hij piepte enorm. Om 12.45u belde ik naar de huisarts:
ik: Mijn zoontje heeft wat moeite met ademhalen, hij piept ook behoorlijk.
assistente: Kom om 15.00u maar langs, lukt dat?
ik: Ja hoor, dan leg ik hem nu op bed en dan ben ik 15.00u bij jullie.
assistente: Of denkt u dat 15.00u te laat is, dat u nu gelijk moet komen?
ik: Heel eerlijk, ik heb geen idee. Ik ben zelf nogal nuchter en wacht vaak lang met dingen. Er zijn waarschijnlijk best moeders die zouden zeggen dat 15.00u te laat is. Ik weet het echt niet.
assistente: ik ga even overleggen (de deugniet klimt ondertussen op schoot)
assistente: Mevrouw, hoor ik nu uw zoontje door de telefoon?
ik: Ja, dat klopt. Hij zit op schoot.
Assistente: Dan is is het heel goed dat u gebeld heeft, u moet gelijk hier heen komen. De dokter wacht u op.
ik: uh, okee. Ik kom er aan.....
We springen in de auto en gaan richting de dokter, die ons inderdaad op staat te wachten. Hij luistert naar de longen en ik zie hem nu voor het eerst zonder kleding ademhalen. Ik schrik daar van, zijn buikje trek enorm in als hij ademhaalt. Hij moet echt moeite doen. De dokter laat hem puffen en we wachten 5 minuten om het in te laten werken. Inmiddels tellen we zijn ademhaling, 60x per minuut. Ik ga er van uit dat we zo meteen naar huis mogen met een recept voor een pufje. Na 5 minuten luistert de dokter weer, hij twijfelt. Hij vind het toch niet genoeg opgeknapt na het puffen om ons naar huis te sturen. Hij wil graag dat er een kinderarts naar kijkt, hij belt naar het ziekenhuis en legt uit wat het probleem is. We moeten gelijk komen. Volgens de arts hoeven we niet met loeiende sirenes naar het ziekenhuis, maar hij moet wel zo snel mogelijk. Ik rijd toch nog even naar huis om wat luiers, speelgoed en een knuffel. Ondertussen bel ik manlief op dat ik onderweg ben naar de spoedeisende hulp. Bedenk nog net dat ik een briefje op de deur moet hangen voor de boodschappen die die middag bezorgd worden en laat het voornemen om de keuken te poetsen die middag maar varen.
Om 13.30u zijn we bij de spoedeisende hulp. De deugniet wordt gewogen en krijgt gelijk een aantal draadjes om zijn ademhaling, saturatie en hartslag te meten. Al snel komt de kinderarts langs, vraagt wat het probleem is en of er nog andere bijzonderheden zijn. Ik vertel wat het probleem is en dat de deugniet vlak voor Pasen een heftige uitbraak van eczeem heeft gehad. Hij luistert naar de longen. De arts denkt aan een bronchitis/astma achtige aanval, waar ik de naam niet meer van weet. Hij stelt voor om te vernevelen en dan later weer te luisteren naar de longen.
Het vernevelen gaat heel goed, de deugniet vind het niet vervelend gelukkig. Inmiddels stuur ik manlief steeds updates via de app en vraag of hij de prinses wil ophalen, als ik niet op tijd klaar ben in het ziekenhuis.
De deugniet mist zijn middagslaapje en valt bij mij in slaap, zijn saturatie daalt behoorlijk. Dit kan ook goed komen doordat hij net verneveld is. Er wordt weer geluisterd naar de longen, de arts hoort toch nog wat op de linkerlong wat kan duiden op een longontsteking. Er moet een foto gemaakt worden. Hij verteld dat als de foto goed is, we naar huis mogen. Dan moeten we thuis gaan vernevelen. We kunnen al snel terecht voor een foto en daarna is het weer wachten, de deugniet valt weer in een onrustige slaap bij mij. En dan komt de uitslag van de arts. Er was toch wat te zien op de foto, wat niet meteen hoeft te duiden op een longontsteking. Maar omdat hij nog maar pas ziek is, verwacht de arts dat hij nog zieker gaat worden en dat hij misschien wel zuurstof nodig gaat hebben. Ook omdat zijn saturatie zo daalde toen hij even sliep. Daarnaast denkt de arts dat de deugniet astma zou kunnen hebben, maar dat is van latere zorg. Het is duidelijk, we blijven een nachtje in het ziekenhuis. Als het vannacht goed gaat, mogen we de volgende dag naar huis.
Ik bel manlief die inmiddels thuis is, hij gaat wat spullen opzoeken. Ik bel naar mijn werk, want ik moet het weekend werken en ik wil er nu toch echt even zijn voor de kleine man. Gelukkig zegt de zorgmanager gelijk dat ik niet hoef te komen en lossen mijn lieve collega's mijn diensten op. Om 16.30u zijn we op de kinderafdeling. Na een half uur komen ook manlief en de prinses met de spullen voor de deugniet en voor mijzelf, want ik blijf ook slapen in het ziekenhuis. De deugniet moet elke 3 uur verneveld worden, ook 's nachts. Omdat hij ook een virus heeft, wat zorgt voor een volle neus moet zijn neus ook elke keer leeggezogen worden. Hij blijkt enorm veel en taai snot te hebben, dat uitzuigen is geen overbodige luxe.
Rond 19.30u valt hij in slaap en eigenlijk gelijk begint de monitor alarm te slaan, de saturatie zakt steeds onder de grens van 92. We kijken het nog even een uurtje aan, omdat hij ook af en toe weer iet naar boven gaat. Na een uur is duidelijk dat hij steeds verder gaat zakken, inmiddels zit hij op 86. De deugniet heeft het moeilijk en krijgt extra zuurstof, dit betekent dat we een in ieder geval een extra nacht moeten blijven. Hij mag pas weg na een nacht zonder extra zuurstof. Door de zuurstof slaapt hij wel lekker rustig. Hij moet alleen 23.30u, 2.30u & 5.30u wakker gemaakt worden om te vernevelen. Dit doet hij supergoed en gaat na het vernevelen gelijk weer slapen. Ik zelf slaap uiteraard iets minder goed.
Zaterdagochtend mag hij lekker even van de snoertjes en zuurstof af om te gaan badderen, daarna wordt gelijk weer gekeken hoe het is met de saturatie. Deze blijft goed, hij mag van de zuurstof af. Meneertje is inmiddels enorm opstandig en erg boos wat komt door 1.peuterpuberteit, 2.verblijf in het ziekenhuis en niet alles mogen doen. 3. medicatie.
Er wordt goed voor ons gezorgd, het ontbijt van zaterdag
Manlief en prinses komen naar het ziekenhuis en ik ga even naar huis om te douchen en nog wat spullen te pakken. De prinses wordt 's middags opgehaald door een oom en tante om wat leuks te gaan doen en daarna naar de verjaardagen te gaan. Manlief gaat 's avonds naar de 2e verjaardag neemt de prinses dan weer mee naar huis.
's Middags komen opa en oma langs in het ziekenhuis en gaat hij weer even van de monitor af. Hij gaat even spelen in de speelkamer, maar na even spelen is hij toch snel weer moe en kortademig. Zelf wil hij alleen maar uit bed om te spelen. Hij komt 's avonds heel moeilijk in slaap en 's nachts is hij een halve nacht wakker. Hij slaapt zonder zuurstof en er wordt even getwijfeld of hij het toch weer nodig heeft. Maar gelukkig niet en 's middags mogen we naar huis. Voorzien van een recept en een afbouwschema voor het puffen. We beginnen elke 4 uur en bouwen langzaam af nar 2x daags in ieder geval tot we bij de kinderarts zijn geweest over 4 weken. Niet alleen voor dit, maar ook voor de eczeem.
Waar bijna iedereen buiten was, keken wij naar het zonnetje vanachter glas
Mijn uitzicht
Inmiddels zijn we 24 uur thuis en het gaat goed. Ook al mocht hij mee naar huis, we hebben wel een ziek en benauwd jongetje mee gekregen. Hij mag zich niet te druk maken. Na even spelen is hij ook gelijk weer kortademig en benauwder dan ervoor. Het is daarom verstandig als hij deze week nog niet naar de gastouder gaat. Gelukkig kon er op het werk nog wat geregeld worden, zodat ik vandaag vrij ben. Vannacht is goed gegaan, hij heeft rustig geslapen en is na het puffen om 4.30u weer lekker gaan slapen.
De medicatie die hij heeft gekregen zorgt voor hyperactiviteit en dat is te merken. De deugniet rent rond, klimt van en op de bank en staat te springen. Hij heeft een spanningsboog van ongeveer 30 seconden en dat terwijl hij hijgt en piept alsof hij zonder te trainen de hele marathon heeft gelopen in een wereldrecord...... En dat terwijl hij rustig aan moet doen en niet te veel lichamelijke inspanning moet krijgen. Ik heb best wel het een en ander toe doen in het huishouden, de makkelijkste optie zou dan ook zijn: de tablet. Als ik die geef, dan gaat hij rustig zitten en filmpjes kijken. Dat gaat alleen problemen geven als hij straks weer is opgeknapt, dan wil hij natuurlijk ook hele dagen op dat ding. Ik besluit het huishouden maar weer te laten voor wat het is, het loopt waarschijnlijk niet weg (hoe handig zou dat trouwens zijn....). Ik zet meneertje in de buggy en ga wandelen. Genoeg te zien en te kletsen, maar geen lichamelijke inspanning.
Inmiddels ligt hij lekker op bed voor zijn middagdutje, ik ben benieuwd of hij vanmiddag rustig gaat spelen of dat hij als een wervelwind uit bed komt.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten